Ανακεφαλαίωση Μαΐου

Γεια σας!

Αυτή η ανακεφαλαίωση έρχεται λίγο αργά, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ένιωθα πολύ καμμένη όταν τελείωσε ο Μάιος. Θα σας εξηγήσω σε λίγο το γιατί. Πρώτα θέλω να σας πω ότι πέτυχα το στόχο μου για το Μάιο! Συγκέντρωσα 50 χιλιάδες VPP σε ένα μήνα, που είναι το περισσότερο που έχω παίξει ποτέ!

Τώρα πάμε και στα κακά νέα. Στις 27 Μαΐου και ενώ ο μήνας είχε σχεδόν τελειώσει, με έπιασε φοβερή ατυχία. Έχασα γύρω στα 60 buy-ins, δεν είναι και το είδος γκαντεμιάς που σου έρχεται συχνά. Ήταν ένα σοβαρό χτύπημα όχι μόνο για το κεφάλαιό μου αλλά και για την ψυχολογία μου.

Είχε τύχει και κανα δυο άλλες φορές στο παρελθόν να έχω μια τόσο κακή μέρα οπότε ήξερα ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και ότι είναι φυσιολογικό. Το γεγονός ότι συνέβη μέσα σε 300 τουρνουά πάνω κάτω θα έπρεπε να με παρηγορεί γιατί το οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε ένα τόσο μικρό δείγμα. Όμως εγώ ένιωθα άσχημα. Σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι λες και δεν έχει σημασία τι φύλλο έχεις, θα χάσεις έτσι κι αλλιώς. Και παρόλο που το μυαλό σου και η λογική σου σου λένε ότι δεν είναι έτσι, ότι απλά είσαι άτυχος, όταν βλέπεις τις μάρκες σου να πετάνε προς όλες τις κατευθύνσεις αρχίζεις κι αναρωτιέσαι. Κι αν δεν είμαι απλά άτυχος αλλά παίζω χάλια;

Έπαιξα μόνο τρεισήμισι ώρες εκείνη τη μέρα. Άρχισα να τιλτάρω. Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα πλέον να σκεφτώ καθαρά σταμάτησα ν'ανοίγω τραπέζια και αποφάσισα να ξεκουραστώ για την υπόλοιπη μέρα. Σκέφτηκα ότι το να κάνω πράγματα που μ'ευχαριστούν και που δε σχετίζονται με το πόκερ θα βοηθούσε στο να ηρεμήσουν τα νεύρα μου. Και είχα δίκιο.

Την επόμενη μέρα, όταν ξαναέκατσα μπροστά στον υπολογιστή μου ήμουν 100% έτοιμη να παίξω. Νιώθοντας ανανεωμένη, άφησα την προηγούμενη μέρα πίσω μου και άρχισα να παίζω. Ήμουν προετοιμασμένη για την πιθανότητα να έχω μια ακόμα επιζήμια μέρα, ήξερα ότι το να είμαι εξαιρετικά άτυχη μια μέρα δε σήμαινε απαραίτητα ότι την επόμενη θα ήμουν και τυχερή. Αυτό για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένη, ήταν το να έχω μια μέρα ακόμα χειρότερη από την προηγούμενη. 

Έτσι, στις 28 Μαίου έχασα περίπου 70 buy-ins. Ένιωθα πολύ άσχημα που έχανα και ήθελα να σταματήσω αλλά ήμουν πολύ κοντά στα 50 χιλιάδες VPPs και δεν ήθελα να τα παρατήσω τόσο κοντά στο στόχο μου. Συνέχισα να παίζω και συνέχισα να χάνω. Θυμάμαι ότι σε κάποια φάση, ένιωθα τόσο χάλια που παρόλο που στο flop πέτυχα full house, εγώ σκεφτόμουν "Ωραία, για να δούμε τώρα τι θα γίνει για να χάσω". Ήμασταν ήδη all-in οπότε το μόνο που είχα να κάνω είναι να κάτσω και να κοιτάω τα φύλλα που έρχονταν. Και φυσικά, ο αντίπαλός μου κατάφερε να χτυπήσει 4 ίδια φύλλα στο turn και το river. Εντάξει, μετά μ'έπιασαν τα γέλια, δεν ήξερα πια τι άλλο να κάνω.

Δεν έχω σπάσει ποτέ τίποτα παίζοντας πόκερ αλλά αν ποτέ ήρθα κοντά στο να το κάνω, ήταν εκείνη τη μέρα. Φανταζόμουν τον εαυτό μου να πιάνει το ποντίκι και να το εκσφενδονίζει στην οθόνη του υπολογιστή. Αντί γι'αυτό, άρχισα να καταγράφω το session μου σε βίντεο. Ήθελα και τη γνώμη κάποιου άλλου πάνω σ'αυτό που γινόταν. Όταν κοίταγα το βίντεο μαζί με τον Αντρέ αργότερα μου έκανε κάποιες διορθώσεις αλλά σίγουρα δεν έπαιζα τόσο χάλια όσο έδειχναν τα αποτελέσματά μου.

Μου έλειπαν μόνο χίλιοι πόντοι για να φτάσω το στόχο μου, οπότε έπρεπε να παίξω άλλη μια ωρίτσα την επόμενη μέρα. Με το που πέρασα τους 50 χιλιάδες, σταμάτησα να παίζω. Από τη μια το να καταφέρω αυτό που είχα βάλει στόχο ήταν ένα ικανοποιητικό συναίσθημα αλλά από την άλλη το να χάσω 130 buy-ins έτσουζε. Αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να είχα σταματήσει να παίζω νωρίτερα, να εγκαταλείψω το στόχο μου και να σώσω λίγο από το κεφάλαιό μου. Αλλά από την άλλη σκέφτηκα ότι σταμάτησα να παίζω όταν άρχισα να τιλτάρω και έπαιξα εντάξει τη δεύτερη μέρα. Τι θα μπορούσα να είχα κάνει περισσότερο απ'αυτό; Κανείς δεν μπορεί να αναβάλλει τις διακυμάνσεις της τύχης με το αναβάλλει το πότε θα παίξει. Είναι κάτι που θα συμβεί με το που κάτσεις στα τραπέζια, είτε το θέλεις είτε όχι.

Έχω ήδη κάνει λεπτομερείς αναφορές για κάθε εβδομάδα του Μαΐου, αλλά για ν'ανακεφαλαιώσουμε ορίστε η γενική γραφική παράσταση για όλο το μήνα:

Ένιωθα και ψυχικά και σωματικά εξουθενωμένη μετά από όλο αυτό οπότε αποφάσισα να πάρω ρεπό όλη την επόμενη εβδομάδα. Κάτι καλό ήταν ότι ο André κι εγώ είχαμε εισιτήρια για δύο βραδιές ενός μουσικού φεστιβάλ. Τον υπόλοιπο χρόνο, δεν είχα όρεξη για τίποτα και τον πέρασα βλέποντας τηλεόραση, διαβάζοντας βιβλία ή ρίχνοντάς το στον ύπνο. Είναι ωραία να κάνεις διακοπές στο σπίτι σου. Δεν ξοδεύεις μία και κάνεις κι αυτό που χρειάζεσαι περισσότερο: ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ.

Το περασμένο Σάββατο πήγαμε στο πάρτυ του VIP Club: Live που έγινε στη Λισσαβώνα. Ήταν πολύ ωραίο και θα κάνω ένα ξεχωριστό post πάνω σ'αυτό. Αυτή την εβδομάδα λέω ν'ασχοληθώ λίγο με το blog μου, να κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού που είχα παρατήσει τόσο καιρό, να μελετήσω και να πάω στη σχολή χορού όπου έχω να πατήσω πόδι πάνω από μήνα. Συνήθως το ν'αρχίσω πάλι να γυμνάζομαι μετά από μια μεγάλη περίοδο παύσης θέλει πολύ ενέργεια οπότε προτιμώ να μη παίζω και πόκερ παράλληλα.

Σίγουρα πάντως θα επιστρέψω στα τραπέζια μέχρι την Κυριακή. Αυτή την εβδομάδα είμαι η οικοδέσποινα του Sunday Million!