Κολλημένη.

Γεια σας!

Είδατε τον τίτλο και αναρωτιέστε περί τίνος πρόκειται; Όχι δεν εννοώ κολλημένη με την μπάλα. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Απουσιάζω αρκετά από το μπλογκ μου τον τελευταίο καιρό... Ο πρώτος λόγος γι'αυτό είναι προφανής: προετοιμασίες γάμου! Αυτά που πρέπει να γίνουν είναι περισσότερα απ'όσα φανταζόμουν, αλλά είναι μια ευχάριστη διαδικασία που σε γενικές γραμμές την απολαμβάνω οπότε σίγουρα δεν θα παραπονεθώ γι'αυτό! :)

Τα υπόλοιπα που με κρατάνε απασχολημένη έχουν σχέση με το πόκερ, οπότε πάμε στο ψητό!

Πρώτα απ'όλα, όπως είχα αναφέρει το Φεβρουάριο, ο Αντρέ κι εγώ μετακομίσαμε σε ένα γραφείο με άλλους παίκτες. Το λιγότερο που μπορώ να πω για το Μάρτιο είναι πως ήταν ο μήνας προσαρμογής. Βασικά εγώ κι ο Αντρέ συζητάγαμε καθ'όλη τη διάρκεια του μήνα αν θέλουμε να παραμείνουμε στο γραφείο ή όχι. Μετά από λίγο το όλο σκηνικό έγινε πολύ κουραστικό, γιατί δεν μπορούσαμε καν να συγχρονίσουμε τις απόψεις μας. Τις μέρες που εγώ έλεγα στον Αντρέ "Ξέρεις κάτι, δε νομίζω ότι αξίζει τον κόπο, πάμε πίσω στο σπίτι", εκείνος έτεινε περισσότερο στο να μείνουμε. Την επόμενη μέρα, αφού είχα σκεφτεί τα επιχειρήματά του άνοιγα ξανά την κουβέντα λέγοντας "Ίσως τελικά να είναι καλύτερα να μείνουμε στο γραφείο..." μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσω ότι είχα κάνει πολύ καλή δουλειά στο να τον πείσω και τώρα ήθελε να φύγει. Μπορώ να σας κάνω ένα ξεχωριστό post με περισσότερες πληροφορίες αν θέλετε, αλλά προς το παρόν θα σας γλιτώσω από τις λεπτομέρειες. Πείτε μου στα σχόλια αν θα σας ενδιέφερε να διαβάσετε μια πιο εκτεταμένη άποψη πάνω στο πως είναι να δουλεύεις σε ένα γραφείο πόκερ.

Αφού ζυγίσαμε τα υπέρ και τα κατά, αποφασίσαμε να μείνουμε. Αλλά αυτό έγινε προς το τέλος του μήνα, αφού είχαμε ήδη ξοδέψει μπόλικη φαιά ουσία πάνω στο θέμα. Φαιά ουσία που θα μπορούσε να έχει ξοδευτεί με καλύτερο τρόπο... Στο πόκερ ας πούμε!

Το να εγκλιματιστούμε στο καινούριο περιβάλλον σίγουρα πήρε κάποιο χρόνο. Βασικά ακόμα και τώρα, μετά από πάνω από ένα μήνα ακόμη δεν νιώθω ότι λειτουργώ στο 100%. Μπορεί να φαίνεται ότι κάνω το ίδιο πρόγραμμα, παίζω τις ίδιες ώρες, πηγαίνω στα ίδια μαθήματα χορού, κλπ. αλλά η καθημερινότητά μου έχει αλλάξει. Αυτές τις μέρες, μόλις πιω τον πρωινό μου καφέ πρέπει να ετοιμάσω μια τσάντα με όλα τα γεύματα τις ημέρας έτσι ώστε να μπορώ να τα πάρω μαζί μου. Μετά ετοιμάζω την τσάντα για το γυμναστήριο. Κάθε πρωί φεύγω από το σπίτι μου κουβαλώντας τόση πραμάτεια που είναι λες και πάω ταξίδι. Μου αρέσει να δουλεύω στο γραφείο και έχει σίγουρα τα πλεονεκτήματά του, αλλά ταυτόχρονα νιώθω λίγο σας νομάς. Με νιώθετε;

Κομψό δείπνο σε ταπεράκι υπό το φως των κεριών του υπολογιστή

Όσον αφορά τη δουλειά τα πράγματα μέχρι τώρα είναι... ζόρικα. Δεν είναι ένας όρος που χρησιμοποιώ συχνά όταν μιλάω για τις περιπέτειές μου στο πόκερ, αλλά σ'αυτή την περίπτωση ταιριάζει γάντι. Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν δούλεψα σοβαρά τους δύο πρώτους μήνες του χρόνου. Οπότε όταν τελικά αποφάσισα να στρωθώ στη δουλειά, το να πω ότι είχα σκουριάσει θα είναι λίγο. Ξεφύλλιζα τις ποκερικές σημειώσεις μου και ήταν λες και τα είχε γράψει κάποιος άλλος όλα αυτά, όχι εγώ. Ενώ διάβαζα, περνούσαν απ'το μυαλό μου σκέψεις του στυλ "Χμμ, ναι, αυτό βγάζει νόημα!" ή "Ουάου, αυτό είναι πολύ έξυπνο!". Το να κάνεις τέτοιες παρατηρήσεις όταν μιλάς με τον εαυτό σου από το μέλλον είναι οκ (αν ποτέ κάτι τέτοιο ήταν εφικτό). Αλλά όταν νιώθεις ότι ο εαυτός σου πριν από 3-4 μήνες ήταν καλύτερος παίκτης απ'ότι είσαι εσύ τώρα... Τότε έχεις πρόβλημα.

Επόμενο ήταν να στραφώ στο διάβασμα. Ήθελα να διαβάσω πολύ αλλά ταυτόχρονα να παίξω και αρκετά έτσι ώστε να εξασκηθώ. Ξεκίνησα με τα κανονικά μου παιχνίδια, αλλά έχασα λίγα χρήματα οπότε αποφάσισα να μετακινηθώ προς τα κάτω, σε χαμηλότερα buy-ins τουλάχιστον μέχρι να ανακτήσω την αυτοπεποίθησή μου. Στα μικρά/μεσαία επίπεδα τα πράγματα φαίνονταν να είναι σχετικά σταθερά, με το γράφημά μου να ανεβοκατεβαίνει γύρω από το ίδιο σημείο. Γύρω στα τέλη Μαρτίου αποφάσισα να αφήσω τα χαμηλά stakes και να γυρίσω στα μεσαία.

Είχα περάσει αρκετό χρόνο μελετώντας μόνη μου. Πέρασα αρκετό χρόνο διαβάζοντας μαζί με τον Αντρέ. Ένιωθα πως έπαιζα εμφανώς καλύτερα από πριν αλλά και πάλι... Το γράφημά μου συνέχισε την καθοδική του πορεία. Και μιας και έπαιζα πιο ακριβά παιχνίδια από πριν, η κατρακύλα έγινε πιο άγρια. Ορίστε το γράφημά μου μέχρι τώρα:

Άσχημο. Μπορείτε να διακρίνετε την περίοδο που έπαιζα πιο χαμηλά stakes γιατί η κόκκινη γραμμή δεν κατεβαίνει τόσο απότομα. Και μόλις ανέβηκα, έγινε και πάλι απότομη. Έφτασα στο σημείο που το όλο σκηνικό άρχισε να με πειράζει πολύ. Είχα μια πολύ καλή χρονιά στα τραπέζια το 2014 αλλά άρχισαν να με πιάνουν αμφιβολίες. Κι αν δεν καταφέρνω πλέον να κερδίσω; Άρχισα να χάνω τον ύπνο μου με όλη αυτή την ιστορία, κάτι που απλά έκανε τα πράγματα χειρότερα γιατί το να παίζεις κουρασμένος δεν βοηθάει κανένα.

Παρόλα αυτά, δεν νιώθω πως παίζω κακό πόκερ. Το αντίθετο, νιώθω πως παίζω οκ. Δεν είμαι και στην καλύτερη φόρμα που υπήρξα ποτέ, αλλά αυτά τα αποτελέσματα δε νομίζω πως τα αξίζω. Μελετάω και προσπαθώ να βελτιωθώ αλλά νομίζω το σημείο στο οποίο έχω το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το πνευματικό παιχνίδι μου. Άλλωστε ξέρουμε ότι στα hypers είναι πιθανό ένας κερδοφόρος παίκτης να έχει μια περίοδο όπου χάνει μετά από δέκα χιλιάδες τουρνουά. Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι, πως μπορείς να περάσεις αυτή την περίοδο των δέκα χιλιάδων τουρνουά χωρίς να σου στρίψει;

Η μόνη λύση που μπορέσαμε να σκεφτούμε εγώ κι ο Αντρέ σ'αυτό το πρόβλημα ήταν ο Jared Tendler, ο συγγραφέας του "Το Πνευματικό Παιχνίδι του Πόκερ". Την περασμένη εβδομάδα είχα την πρώτη μου συνεδρία μαζί του και ήταν φοβερή. Δεν έκανε τα προβλήματά μου να εξαφανιστούν ως δια μαγείας και φυσικά ο Jared δεν διαθέτει ένα μαγικό ραβδάκι που να διώχνει μακριά τη χασούρα (δυστυχώς), αλλά με βοήθησε σε συναισθηματικό επίπεδο. Δεν θα πω πολλά προς το παρόν γιατί έκανα μόνο μία συνεδρία, είναι νωρίς ακόμα και έχω πολλά πράγματα που πρέπει να βελτιώσω, αλλά θα γράψω περισσότερα για τις συνεδρίες μου με τον Jared σε μελλοντικά posts.

Προς το παρόν, μια από τις μεγάλες αλλαγές που έκανα ήταν να κατέβω σε ακόμα χαμηλότερα τραπέζια. Οπότε αυτές τις μέρες θα με βρείτε να παίζω hyper turbo satellites των $3.75 και $6. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό (ελπίζω όχι πολύ!) αλλά είναι μια καλή ευκαιρία αν θέλετε να παίξετε μαζί μου αλλά το κεφάλαιό σας δεν σας επέτρεπε να καθήσετε σε τραπέζια με μεσαία buy-ins!

Θα επιστρέψω σύντομα με ένα καινούριο post για να σας ενημερώσω για την πρόοδό μου. Νομίζω πως είναι σημαντικό να μιλάω για τις δύσκολες περιόδους όπως μιλάω και για τις καλές. Από την οπτική γωνία κάπου που δεν είναι τόσο μέσα στον κόσμο του πόκερ μπορεί να φαίνεται ότι οι επαγγελματίες παίκτες τα βρίσκουν όλα εύκολα και απλά τυπώνουν χρήματα, αλλά δεν είναι έτσι. Άσε που είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι η μόνη που είμαι κολλημένη στην αρνητική πλευρά των διακυμάνσεων. Πόσοι από εσάς περνάτε downswing τώρα; Τι κάνετε για να χαλαρώσετε και πως προσπαθείτε να το γυρίσετε;

Τα λέμε στα τραπέζια! Καλή τύχη!